Siara kozia i jej wyjątkowe właściwości

Siara to wyjątkowy i niezastąpiony naturalny dar, jaki otrzymuje dziecko od matki na początku samodzielnego życia. Dar ten oferuje odporność na choroby oraz stymuluje szybki rozwój i wzrost organizmu. Kolostrum to pierwszy posiłek noworodka. Jak się okazuje, siara jest wskazana na każdym etapie życia, gdyż stanowi odpowiedź na trapiące nas choroby cywilizacyjne. W związku z tym zaczęto stosować takie preparaty jak np. siara kozia, która dostarcza tak ważny dla nas składnik – colostrum.

Kolostrum – jakie są właściwości siary koziej?

Kolostrum wykazuje takie właściwości jak:

• W przeciwieństwie do mleka colostrum ma żółtą barwę oraz większą gęstość, a także lekko kwaśny odczyn (pH 6,4).
• Łącznie zawiera około 250 różnych substancji składowych, a homologia białek występujących w siarze koziej do tych, które posiada colostrum ludzkie, jest co najmniej w zakresie czynników najaktywniejszych biologicznie bardzo wysoka.
• Najważniejszą cechą różnicująca je od mleka jest ogromna zawartość w kolostrum: biologicznie aktywnych substancji, przede wszystkim białkowych, jak również soli mineralnych i witamin.
• Nie jest możliwe wyprodukowanie kolostrum, ani zastąpienie go inną substancją chemiczną.
• Siara kozy zawiera około czterdziestokrotne wyższe stężenie substancji ochronnych niż to, jakie zawarte jest w ludzkiej krwi.
• Najważniejsze są specyficzne przeciwciała, czynniki wzrostowe i odpornościowe.
• Siara zawiera także – aminokwasy, pierwiastki śladowe, witaminy i substancje mineralne.
• Peptydy i białka stanowią około 60% suchej masy siary z pierwszych godzin po porodzie, z upływem czasu proporcja ta spada na rzecz cukrów i lipidów – stąd tak ważne z punktu widzenia aktywności biologicznej kolostrum, jest zbieranie go odpowiednio wcześnie po porodzie.

Jakie są wskazania do zastosowania kolostrum?

Najważniejszymi wskazaniami do zastosowania kolostrum są:

• Rozległe wielonarządowe urazy czy poparzenia;
• Stany ogólnoustrojowych niedoborów immunologicznych wywołane wyczerpaniem organizmu związanym z przewlekłą, ciężką chorobą;
• Głodzenie, w tym choroby częściowo upośledzające wchłanianie w jelitach;
• Stres fizyczny i psychiczny, przepracowanie;
• Czasowa immunosupresja;
• Chemioterapia i radioterapia w leczeniu nowotworów;
• Dysfunkcje związane z rozregulowaniem środowiska jelitowego;
• Stan po przewlekłych chorobach i innych procesach prowadzących do uszkodzenia narządów i tkanek;
• Itd.